Zaterdag 13 augustus Halifax -Toronto - Amsterdam

Vandaag vroeg op,  om  09.00 de camper inleveren en eind van de middag hopen we naar huis te mogen vliegen. Lange dag dus. Na wat verkeerde afslagen genomen te hebben lukt het ons toch om net op tijd de camper in te leveren, elk te laat uur kost veel geld dus blij dat het gelukt is. Daarna de volgende uitdaging. Ons vermaken op het vliegveld, te weinig tijd om nog iets te ondernemen maar eigenlijk te veel tijd op het vliegveld. Maar als Air Canada zich houdt aan de beloofde vertrektijden is het te overzien. We vliegen om 18.15 naar Toronto en vandaar stappen we over en vliegen we door naar Amsterdam. Tot nu toe is het akelig stil op de telefoon, zouden de beloofde vertrektijden echt door gaan?  Helaas. In de taxi op weg naar het vliegveld horen we de berichten alweer binnenkomen op onze telefoon. Ja hoor, we krijgen de eerste vluchtwijziging alweer door. En je voelt het al. Daar blijft het niet bij. Wijzigingen volgen elkaar om het uur op. Gelukkig zijn er ook vertragingen in de 2e vlucht want anders hadden we toch wel een probleempje erbij.  Maar goed, eind goed al goed, na heel veel wachten, wijzigingen en veel geduld landen we (met maar liefst 6 uur vertraging) op zondagochtend op Schiphol. De verkering met Air Canada houden we voorlopig voor gezien. 

Nu nog het laatste spannende moment. Zijn onze koffers ook mee gekomen?  Door de krappe overstaptijd die er uiteindelijk was in Toronto roept dit wel wat vragen bij ons op. Maar vol blijdschap zien we na een half uur (snel voor Schiphol!) onze koffers vrolijk de band op rollen. Heel fijn, we kunnen naar huis. We stappen in onze auto en moeten beide lachen. Na 3 weken in een camper te hebben gereden, voelt de auto klein aan. En wat zijn de rijbanen smal en het verkeer druk. Dat is even wennen.

Moe maar met een heel mooi vakantiegevoel sluiten we dit weblog af. We zijn weer thuis. Kinderen, kleinkind, familie en vrienden zien is ook weer heel fijn. En morgen ons hondje Bobbie ophalen. Ben benieuwd of zij ook een weblog heeft bijgehouden voor ons, of dat zij wellicht teleurgesteld in ons en meteen haar mand in duikt bij thuiskomst. We zullen het zien.. 

Iedereen bedankt voor het lezen, de teller staat op ruim 1700!  Een extra woord van dank voor facebooksite  https://www.facebook.com/groups/CanadaReisInfoPurePassie. Hier hebben we veel tips en feedback uit gehaald ter voorbereiding van onze reis en tijdens onze reis zelf. Met name Hedy Talens als beheerder van deze site. Haar betrokkenheid en bijdrage is groot. 

En dan voor nu koffers uitpakken en gaan wijnen bij vrienden (want dat hebben we ook wel een beetje gemist). 

Vrijdag 12 augustus North Sydney - Darthmouth

Heerlijk geslapen in onze hut, we worden wakker van de wekker. Deze moesten we wel zetten want rond 09.00 komt de boot aan in North Sydney (Nova Scotia) , en we willen ook nog even ontbijten op de boot.

Na dat we het sein krijgen dat we naar de camper terug mochten was het nog best even zoeken om hem terug te vinden. Waar hebben we dat ding ook alweer neer gezet. Er zijn namelijk 4 garagelagen op de boot. Gelukkig hadden we wel de goede verdieping opgeschreven, maar zelfs dan is het een hele puzzel om je camper tussen de vele andere terug te vinden (maar gelukkig waren we niet enige die moesten zoeken). Eenmaal van de boot begint er een lange trip naar Dartmouth. Het is ongeveer 450 km rijden. Darmouth ligt tegen Halifax aan en ongeveer 35 km van campingverhuurder Canadream. Hier moeten we morgen om 09.00 onze camper weer inleveren en zit onze vakantie erop. Hoe verder we naar het zuiden rijden hoe mooier het weer wordt. De 33 graden in Nederland halen we niet maar met 22 graden en zon zijn wij hier eigenlijk best wel blij.

Eind van de middag rijden we de camping op. Eigenlijk moeten we nu gaan pakken en de camper schoon gaan maken. Maar laten we daar helemaal geen zin in hebben. We starten maar met een wijntje en ik pak mijn laptop erbij om mijn één na laatste blog te schrijven. En daarna gaat voor de allerlaatste keer de barbecue aan, die heeft hier echt overuren gedraaid.

En na  het eten vanavond dan toch echt pakken en opruimen. Morgen vliegen we weer naar huis. Ik hoop dat Air Canada zich beter gedraagt dan op de heenweg, misschien blijven we dan toch vriendjes. 

Donderdag 11 augustus Argentina-North Sydney (Nova Scotia)

Bij het naar buiten kijken kunnen we snel een conclusie trekken. Het weer is er niet beter op geworden vandaag. Het miezert en is niet uitnodigend om in de ochtend nog iets te ondernemen. Veel tijd is er overigens ook niet want vanmiddag moeten we inschepen om terug te varen naar Nova Scotia. Dus vanmorgen maar even lekker aan tutten (kunnen wij heel goed tegenwoordig) en na de lunch vertrekken we richting de veerterminal. Daar is het best lang wachten eer dat we de boot op kunnen met onze camper. Die 2 uur vooraf om in te checken begrijpen we niet helemaal zo goed want na anderhalf uur wachten krijgen we pas het teken dat we de boot in kunnen rijden. Het gaat manlief prima af om onze camper tussen al die ander enorme wagens te parkeren op de boot. 

Met ons reiskoffertje in de hand lopen we naar de hut die we hebben geboekt tijdens deze tocht. Helemaal niet verkeerd. Het is een cabine met raam, douche, toilet en een mini, mini  zitje. Wie weet spotten we nog walvissen of dolfijnen. In de avond sluiten we aan voor het lopend buffet (Peter zijn favoriet eten, maar niet heus). Het a la carte restaurant is meer ons ding maar die was dicht, helaas.

Nog even een afzakkertje genomen in onze hut en toen lekker gaan slapen. 

Woensdag 10 augustus Saint John’s-Cape St Mary’s Ecological Reserve

 

We worden wakker met getik op het dak van de camper. Het heeft de hele nacht flink doorgeregend. Maar gelukkig lijkt de lucht op te klaren vandaag. We reizen verder naar Cape St Mary’s Ecological Reserve. Dit ligt helemaal onder in het puntje van Avalon. Hier is volgens de boeken het beste vogelobservatiepunt van Newfoundland. De favoriete plek van jan-van-genten. Dit zijn enorme grote vogels, als ze hun vleugels spreiden zijn ze wel 2 meter breed. Ze zwemmen/vliegen bijna hun hele leven op zee en komen alleen om te broeden op land net zoals de puffins. Om op te stijgen hebben ze een goede wind onder de vleugels nodig. Daarom broeden ze op steile kusten waar, als ze hun vleugels spreiden gemakkelijk door de harde zeewind opgetild worden. Ze broeden altijd in kolonies. 

Om bij Cape St Mary's te komen rijden we langs een mooie panoramische route. Wel weer een route met enorme potholes. Arme camper. Die heeft zo wat te verduren (en wij natuurlijk ook een beetje). We parkeren de camper bij het informatiecentrum en lopen vervolgens een korte trail naar de plek waar de jan-van-genten zitten. 

Met steeds meer de klif in beeld lijkt het wel een enorme sneeuwbui die als een waas over de rotsen ligt. Hoe dichterbij we komen, hoe duidelijker zien we de enorme kolonie jan-van-genten. Het zijn volgens de ranger wel meer dan 11.000 broedparen dit jaar. Dat het er enorm veel zijn kan je overigens ook wel ruiken. We zien ze echt van heel dichtbij en genieten van de activiteiten van deze vogels. Ze vliegen af en aan om de jongen te voorzien van vis.

 

In de maand juni/juli zijn vanaf dit punt ook de Humpback Whales te zien, wij zijn hiervoor echter net te laat. Later op de middag rijden we door naar Argentia. Onze laatste stop op dit eiland. We staan op een vreselijk ongezellige camping maar wel 5 min van de veerboot.  Die brengt ons morgen met de camper weer naar Nova Scotia, het eiland waar we zijn gestart. Het is een 540 km lange zeereis van maar liefst 19 uur. Om die reden hebben we een hut bij gehuurd, lijkt ons wel zo comfortabel want je mag niet in je camper blijven tijdens overtochten. 

Dinsdag 9 augustus Saint John’s

 

We worden wakker met flinke regenbuien. Voor het eerst deze vakantie ziet het weer er somber, koud en vooral nat uit. De geplande wandeling naar het centrum ruilen we in voor een taxi. Deze brengt ons naar het Johnsen Geo Centre wat op het verlanglijstje van Peter stond. Een modern geologisch museum op Signal Hill (waar Marconi ooit zijn eerste signalen de lucht in stuurde) waarvan alleen de glazen ingang zich boven de grond bevindt. Ongeveer 85% van het museum is onder de grond en wordt gedeeltelijk begrensd door natuurlijke stenen muren die nat zijn wanneer het regent (vandaag was dus zo’n dag).  Een mooi museum waar we lang hebben doorgebracht. Daarna zijn we lopend naar het centrum gegaan en daar een kroeg ingedoken om lekker te lunchen. Vandaag viel de keuze op mosselen, ik heb blijkbaar kreeft over het hoofd gezien. Daarna het stadje nog in gegaan, maar dat vonden wij vergane glorie. De winkels die er waren hadden allemaal de toeristische prullaria. Als je er een paar gezien hebt, kan je de rest gewoon overslaan. Buiten een enorm cruiseschip (Holland America lijn, de Zaandam) wat er lag in de haven vonden wij het niet veel bijzonders. De regen hielp hierin ook niet, moet ik eerlijk zeggen. Na wat geshopt te hebben (niks gescoord) duiken we een oesterbar in en laten we ons aan het einde van de dag met een taxi weer terug brengen naar onze camper op Pippy Park.  Hopelijk schijnt morgen de zon weer!

Maandag 8 augustus Trinity - Saint John’s

Vanmorgen lekker getut op de camping, het is nog steeds heerlijk weer. Vandaag reizen we door naar St John’s, de hoofdstad van Newfoundland. Volgens Maps.Me hoeven we vandaag maar 100 km te rijden.

Maar allereerst maken we een videoboodschap voor onze oudste zoon Lennart, die blaast vandaag 32 kaarsjes uit. Vanuit Canada hartelijk gefeliciteerd en veel liefs. Een mooi jaar voor hem want hij is voor het eerst vader geworden in juni van een prachtige zoon Skylar (en wij voor het eerst trotse opa en oma van het allermooiste kleinkind van de wereld). Na ons ochtendritueel koffie, krantje, douchen enz. willen we rond de middag gaan rijden. Ik activeer Maps.Me en zie tot mijn verbazing dat het geen 100 km maar bijna 300 km is. Ik had vanmorgen hemelsbreed gekeken volgens manlief en niet naar de route. Nou geen man over boord dan tuffen we in 3 uur naar St John’s i.p.v. in één uur. De binnenwegen zijn mooi om te rijden maar zodra we op de Trans Canada Highway komen lijkt het wel of iemand met een liniaal ernaast de weg heeft ontworpen. 

Eind van de middag arriveren we bij Pippy Park Campground waar de komende 2 nachten een plek hebben gereserveerd. De camping zelf is niet veel bijzonders maar het ligt wel aan de rand van het centrum. Morgen St John’s maar eens gaan verkennen. Vuurtje stoken is er vanavond helaas niet bij. Op het hele eiland is door de aanhoudende warmte een grote kans op brandgevaar en is er voor het hele eiland fire-ban afgekondigd. Dit betekent  dat er nergens open vuur gemaakt mag worden. Gelukkig mag de barbecue wel aan, die draait overuren bij ons deze vakantie.

Zondag 7 augustus Trinity

 

Vandaag vroeg op (met wekker) want we gaan al vroeg in de ochtend een walvistoer maken met een zodiac. We hebben een toer van 3 uur geboekt bij Sea of Whales Aventures in Trinity. 

Keurig 15 minuten vooraf melden we ons samen met andere gasten bij The Office, en daar worden we allemaal na inschatten van je lengte (en gelukkig niet je gewicht😀) in een pak gehesen waarvan wij denken dat je dan niet zo nat wordt in de Zodiac. Nou niets is minder waar, mijn make-up en geföhnde haren had ik wel achterwegen kunnen laten, want de ene na de ander plons/emmer water kwam volledig over ons heen. Wij hebben wel meer tochten gemaakt met een zodiac maar blijkbaar toch in veel rustigere gebieden. Maar wat hebben we genoten. Ontzettend veel bultruggen gezien en we moesten het aantal keer dat ze uit het water sprongen (breaching) tellen van onze gids Chris. We kwamen tot 36 keer in totaal. En van echt heel dichtbij. 

Walvissen doen dit om huidparasieten verwijderen, een manier van communicatie, of gewoon omdat ze het leuk vinden. daarnaast doen mannetjes het vaak om vrouwtjes te imponeren laten we ons vertellen. 

Foto's maken op een zodiac met steeds een emmer water over je heen is echt een uitdaging. Ik ben er op een gegeven moment maar mee gestopt want er was geen beginnen aan. Gelukkig heeft Peter er nog een paar kunnen maken maar ook die hield het foto's maken voor gezien. Memories maak je vooral in je hoofd, en dat hebben we zeker gedaan. Het was echt een hele mooie tocht. 

Na de tocht was het droge kleren aantrekken, zelfs ons ondergoed kon je uitwringen zo nat. Daarna zijn we ergens lekker gaan lunchen en nog even aan zee gewandeld. Eind van de middag rijden we terug naar de camping. Tijd voor een wijntje en het delen van onze dag.

Zaterdag 6 augustus Eliston-Trinity

Vanmorgen lopen we nog 1 maal naar het uitkijkpunt van de puffins. We plaatsen onszelf hier vervolgens voor zeker een paar uur op een stuk rots om van heel dichtbij te genieten van de vele puffins. Volgens de locals hier zijn het er dit jaar wel zeker 5000.

Mensen lopen af en aan en iedereen heeft wel en praatje. Zo ook een Canadese dame die na 15 min Engels met elkaar te praten erachter kwam dat wij Nederlanders zijn, hahaha zij van oorsprong ook dus dan maar over op Nederlands want dat is dan een stuk makkelijker praten. Het blijkt een gepensioneerde onderwijzeres te zijn die het les geven niet heeft verleerd. Wij krijgen zeker 45 min biologieles over de verschillende zeevogels die er rond vliegen.

Halverwege de dag is het dan toch echt tijd om de puffins los te laten en door te reizen naar Trinity. We staan hier op een kleine camping vlak bij de locatie waar we morgen een walvistoer gaan doen. Voor vandaag houden we het verder voor gezien, het is heerlijk weer stoelen in relax/zon stand en lekker tijd nemen voor een boek. Daarna de barbecue aan en later op de avond mag Peter weer eindelijk vuurtje stoken Dit mag namelijk niet overal ivm de droogte en het daarbij behorende brandgevaar. In de avond komt er nog een campinggast naar ons toe met stuk vers gebakken kabeljauw. We zijn hier maar met 7 campers en dus ze trakteert alle campinggasten. Wat zijn Canadezen toch aardige en gastvrije mensen. Het is hier trouwens vroeg donker. Rond 21.00 uur, wat een verschil met de andere kant van dit eiland waar het zeker een uur langer licht is 's avonds. 

Vrijdag 5 augustus Terra Nova national park-Eliston

 

Vanmorgen hebben we in het Terra Nova National Park een serieuze trail gelopen. De aangekondigde onderhandelingen m.b.t. lengte van de trial ben ik niet aangegaan, die bewaar ik voor een ander moment. Het is heel warm en de luchtvochtigheid vandaag is voor ons gevoel 80% . Met daarbij de zon hoog en warm aan de hemel is het best pittige wandeling kan ik je zeggen. We lopen al zwetend een trail van ongeveer 2 uur, maar absoluut geen spijt, de natuur is prachtig. Daarnaast ook weer wat geleerd vandaag. Want terwijl ik vol interesse een mooie wilde orchidee staat te bewonderen word ik er op gewezen dat dit geen orchidee is maar een vlees/insecten etende plant. 

Onderweg zien we ook nog een patrijs met 3 jongen van dichtbij. Heel schattig om te zien hoe moeder patrijs haar jongen beschermt tegen 2 van die nieuwsgierige aagjes zoals wij. Na de trail maken we ons op voor de reis naar Eliston. Dit is helemaal boven in het puntje van Bonavista en ongeveer 175 km rijden. Vanaf de Highway duiken we na 95 km een lokale kustweg in om daar de resterende km langs te rijden naar Eliston. Klinkt als doen we even, maar man, man, wat een potholes heeft deze weg. We rijden niet, maar hobbelen naar onze eindbestemming. We checken in op de gemeentelijke camping van Elsiton en bij het betalen  trekken we gelijk de conclusie dat dit wel de allergoedkoopste camping van de gehele vakantie is. Voor 20 dollar een staanplaats inclusief stroom en water en op loopafstand van de puffins. Want dat is de reden dat we deze camping hebben geboekt. De puffins zitten hier momenteel in grote getalen.  We trekken onze wandelschoenen opnieuw aan en lopen naar de plek waar ze zitten. En ja hoor, ze zijn er nog, en het zijn er héél héél veel! 

Donderdag 4 augustus Cow Head (Gros Morne National Park)-Terra Nova National Park

 

En ja hoor, nu we Gros Morne gaan verlaten is er weer een strak blauwe lucht. Wel superfijn voor de mensen die vandaag een boottocht gaan doen door de fjorden. We verlaten Cow Head, de zilvermeeuw naast onze camper geeft ons een laatste groet (of inspecteert hij zo de boel of wij niets te eten hebben achtergelaten voor hem😀). Terwijl we Gros Morne uitrijden zien we de fjorden helder achter ons. We balen dat de boottocht niet is doorgegaan gisteren, maar vandaag zit er echt geen ruimte meer in onze dag voor een tocht van 3 uur. Wie weet komen we hier ooit nog eens terug voor een herkansing.

De teller op ons weblog is inmiddels de 1000 lezers voorbij. Wat leuk dat zoveel mensen ons weblog volgen. 

We rijden vandaag in 1 keer door naar Terra Nova Nationaal Park en dat is bijna aan de andere kant van het eiland. Het ligt aan Bonavista Bay, een grote baai aan de oostkust van het eiland. Het park belooft mooie heuvels, diepe fjorden en ontelbare meertjes. Het is bijna 500 kilometer rijden, maar beide hebben we geen hekel aan autorijden en genieten we van de trip er naar toe. Uiteraard gaan we tussendoor ergens lunchen. Niet te ver van de snelweg af ziet Peter halverwege onze reis een leuk restaurant. Daar gaan we eten. We komen binnen en mijn gedachten zijn gelijk ohjeeeeeeee... Peter glundert van oor tot oor, het blijkt een plaatselijke chinees te zijn. Nu ben ik helemaal niet van het chinees eten maar manlief kan ik er voor wakker maken. Oke adem in, adem uit, vandaag dus geen kreeft als lunch, en de foto's bespaar ik  jullie maar deze keer, maar er zit wel een blij ei naast me nu. We vervolgen na de lunch onze route naar Terra Nova National Park. Onderweg kopen we bij een local nog een mooie stuk tenderloin voor op de barbecue vanavond. De weg is lang maar absoluut niet saai om te rijden, ik heb nog nooit zoveel kerstbomen langs de weg gezien hahaha.. Nee het is echt een mooi route om te rijden. 

Eind van de middag rijden we het park binnen, we hebben Newman Sound Campground gereserveerd midden in het nationale park. Morgen gaan we hier een trial lopen. Tis alleen nog ff onderhandelen welke. Peter wil altijd een hele lange wandeling en ik altijd een hele,  precies, korte😉. We installeren ons in de campingstoelen. Het is nog steeds heerlijk weer. In de avond gaat de barbecue aan, met op de menukaart onze tenderloin en een salade naar keuze.

 

Woensdag 3 augustus Cow Head (Gros Morne National Park)

 

We worden wakker van de regen.. Huh??? We kijken naar buiten en zien een grauwe lucht met veel mist. Nou dat belooft niet veel goeds vandaag zeggen we tegen elkaar. Onze stoelen hebben we gisteren buiten laten staan (het was tenslotte stralend weer),  maar dat bleek niet zo slim te zijn. Vandaag maken we een boottocht door de fjorden, maar daar zijn we nu opeens niet meer zo zeker meer van. Om bij de boot te komen voor een tocht door de fjorden moet je eerst een trial lopen van ongeveer  3 km , te doen dus 😊. We rijden naar het punt waar de trail start, trekken onze wandelschoenen aan en beginnen vol goede moed aan de wandeling die ons naar het vertrekpunt van de boot moet brengen. Het is ontzettend broeierig, vochtig, plakweer en zoals ik al schreef heel erg mistig.  De wandeling is mooi en de paden zien er heel kleurrijk uit door de vele verschillende soorten veldbloemen die mooi in bloei staan. Hoe dichter we bij het water en aanmeerplaats van de boot komen hoe mistiger wordt het. We melden ons binnen en inderdaad de lady heeft geen goed nieuws. "We kijken het nog een half uurtje aan maar waarschijnlijk gaan we cancelen vandaag". Het is volgens de kapitein niet verantwoord om af te varen en voor jullie weinig te zien van de fjorden. We nemen koffie met een veel te droge koek en kletsen met andere mensen tot dat het bericht komt dat de tochten inderdaad voor de gehele dag worden geannuleerd. Jammer maar wel begrijpelijk. We lopen de wandeling van 3 km terug naar onze camper en besluiten om in het plaatsje Rock Harbour wat te gaan lunchen. De menu kaart mag wat mij betreft dicht blijven. Voor mij wordt het weer heerlijk lobster.

Na de late lunch gaan we nog even naar het Gros Morne Wildlife Museum (zien we toch onze moose). Hier kunnen we voor het eerst van ons leven een seniorkaartje kopen om naar binnen te komen. Oehhhh dat voelt wel gek hoor. Daarna toeren we nog door het park en sluiten we de ondanks dat de boottocht niet door ging af als een mooie dag. Morgen vertrekken we uit Gros Morne naar de andere kant van het eiland. Ik hoor sommige denken, oh nu al door, ,maar voor ons is 2 dagen prima geweest hier. Voor nu tijd om te wijnen, maar eerst nog ff de stoelen droog föhnen want deze zijn nog steeds nat.😂

Dinsdag 2 augustus Channel-Port aux Basque- Cow Head (Gros Morne national park)

 

Wekker gesteld, want vandaag moeten we meters maken met de camper. We rijden naar Cow Head. Dat is ongeveer 380 km rijden en ligt in het midden van Gros Morne National Park. De keuze is gemaakt op een camping hier omdat het dichtbij Western Brook Pond ligt waar we morgen een boottocht door de fjorden gaan maken. Het weer is weer prachtig vandaag.  Blauwe lucht met af en toe en wolkje, kortom genieten weer van deze mooie trip. Halverwege de middag komen we aan in Gros Morne National Park. We turen onderweg naar wild, er leven hier volgens de boeken wel 6000 Moose. Met Peter achter het stuur en ik geen goede wildneus zien we er natuurlijk geen één. 

Het park is vernoemd naar de berg Gros Morne en bestaat uit kliffen, fjorden, watervallen, zandstranden en enkele vissersdorpjes met kleurige huisjes. Er zijn heel veel mooie wandelroutes en ik word blij van de onderste 2 op de kaart hahaha..  

We staan met onze camper pal aan de Gulf of St Lawrence en het uitzicht is fraai. We lopen na het eten heerlijk langs het strand waar de jeugd druk bezig is met vuurtje stoken.. 

 

Maandag 1 augustus North Sydney-Channel-Port aux Basques (New Foundland)

 

Op tijd opgestaan, want we gaan met de ferry naar Newfoundland. “Het is hier gelijk rechts de brug op en dan alsmaar recht door” zei de campingeigenaar. Geen woord gejokt. Na 20 min rijden we inderdaad zo de baan naar de ferry op. Papierafhandeling ging snel en toen in de rij (met velen) en wachten tot we kunnen inschepen met onze camper. Ook dit gaat vlot en om 12.15 vertrekken we uit de haven. We zoeken een lekker plekje op de boot want de overtocht duurt 7 uur. Er is gratis WiFi aan boord, maar ook hier is het pet met de verbinding. De stoelen zijn heerlijk om in te zitten. Wij net geïnstalleerd en horen een enorm gesnurk achter ons. De buurman achter ons is al in diepe slaap vertrokken, maar snurkt zo hard en lijkt dit voorlopig ook nog wel even vol te houden.  De één na de ander staat op om een andere plek te zoeken (niemand durft die lieve man wakker te maken). Wij ook niet. Ik kan sowieso slecht tegen gesnurk, maar deze meneer zaagt heel Novia Scotia om met een enorm kabaal en is daar nog wel even mee bezig.  We gaan aan de ander kant van de ruimte zitten, en je gelooft het niet in de verte hoor ik die man nog snurken. Maar goed koffie halen, muffin er bij en genieten van het uitzicht. 

Het is helder, warm weer en we zien af en toe scholen dolfijnen met ons meezwemmen. Geen walvissen gezien, dat is dan weer jammer. De tijd gaat snel en voordat we het weten komen we aan in Newfoundland. Vanaf de boot ziet het er qua natuur al heel anders uit als Nova Scotia (maar dan kan aan ons liggen). We rijden vrij vlot van de boot en zijn binnen 15 min op camping J.T. Cheeseman. Bewust uitgezocht, we hadden geen zin om lang te rijden na een dag varen. Het is een mooie camping, midden in de natuur. Voor het eerst hebben we echt te maken met veel muggen. Gelukkig hebben wij insectenspray om ons te beschermen en jawel, ik zet eind van avond mijn muskietenhoed op. Echt een uitkomst. Iedereen moest lachen toen ik deze had aangeschaft in Nederland via onze vrienden van Bol, maar ik kan je zeggen het werkt! Alleen wijn drinken door het netje voor je mond is wat minder, hahaha.

@Bob: dit is vast weer een foto voor je verzameling 😊

Zondag 31 juli Broad Cove (Cape Breton Nat park) - Big Bras d’Or-North Sydney

 

Wakker worden en een blauwe lucht zien is altijd fijn, dat wordt weer een mooie dag volgens mij. Na ons gebruikelijk ochtendritueel, koffie, ontbijtje, douchen enz zijn we weer klaar voor het vervolg van onze trip. De mogelijkheid van douchen in de camper vinden wij trouwens echt een heerlijkheid. Douchen op een camping doen wij eigenlijk hierdoor nooit, gewoon lekker alles in de camper. De voorzieningen in de camper zijn er gewoon goed voor. Daarnaast vinden wij het heerlijk om niet vanuit je koffer te hoeven leven tijdens je rondreis en je eigen huisje op wielen gewoon bij je te hebben met echt alles erop en eraan. Onze camper is van Canadream type Supercamper SVC 24 FT. We hebben al verschillende soorten campers gehuurd in ons leven maar deze steekt er tot nu toe wel boven uit. De slide-out in het slaapgedeelte en de matras is echt top. Dit alles even ter zijde voor twijfelaars om met een camper op pad te gaan.  We zijn vrij snel van de camping af omdat we een plek zonder service hadden vannacht. Dat betekent dus eigenlijk alleen stoelen inklappen, deuren en luikjes dichtdoen en gaan. 

We rijden het laatste stuk van de Cabot Trail en daarna door naar Big Bras D’or. Daar hebben we voor de middag een puffin toer geregeld met een kleine firma die varen naar Bird Island, waar deze vogels (ook wel papegaaienduikers genoemd) zich in de maand juli met wel duizenden tegelijk aan de wand van de rotsen vastzetten om daar te broeden. Helaas zijn we met 31 juli iets te laat in de tijd. De meeste zijn al weer uitgevlogen. We zien ze wel hoor maar, niet in de grote getalen zoals we eigenlijk hoopten. Dit wisten we eigenlijk wel van te voren. De  puffins zijn er tot eind juli en de beste tijd voor de walvissen op Nova Scotia juli is de periode vanaf augustus. En ja, wij wilden ze allebei zien vandaar onze keuze hier vakantie te vieren vanaf de laatste week van juli, maar dan staan dus de puffins op uitvliegen. 

We hebben er best nog veel gezien (tientallen), alleen vlogen ze zo snel dat er bijna geen foto van te maken was. Ook heel veel visarenden gezien, (jeetje wat zijn die vogels enorm groot zeg) en doordat het in dit gebied ontbreekt aan orka’s is er een overpopulatie van zeehonden. Al met al een mooie tocht. Eind van de middag rijden we naar een KOA camping in North Sydney waar we onze laatste nacht verblijven. Het is een terrascamping met uitzicht over het meer en de brug. Gelukkig is er WiFi, alleen is er geen doorkomen aan met de vele campinggasten. De camping is maar 20 km van de ferry naar Newfoundland, want daar gaat ons avontuur morgen verder. 

Zaterdag 30 juli Cheticamp - Broad Cove (Cape Breton Highlands National Park)

We worden rond 09.00 wakker vandaag. Jeetje het  lijkt wel echt vakantie. Terwijl Peter koffie gaat zetten, dek ik de ontbijttafel. Het weer is heerlijk dus geen discussie, we ontbijten lekker buiten.

De eekhoorntjes schieten onder onze tafel voorbij, ze zijn zo rap dat een foto maken er niet in zit.

Vandaag gaan we de Cabot Trail rijden naar de ander kant van het Nationale Park. Dit is een rit van ongeveer 140 km en daar trekken we de hele dag voor uit. De route is volgens de boeken de mooiste panoramaweg van Oost-Canada en is in de jaren 30 aangelegd langs de steile kust van de Golf van St Lawrence. Het is inderdaad een prachtige route. Onderweg komen we Nederlanders tegen die hier naar toe zijn geëmigreerd om te gaan boeren. We raken aan de praat en ik hoor een  voor mij bekend Nederlands dialect. En ja hoor geboren in de Brakel, 5 km waar wij ook oorspronkelijk vandaan komen. Wel bijzonder dat je na 30 jaar nog steeds spreekt met een Nederlands dialect. Ik zelf word er ook regelmatig uitgehaald met mijn “zachte G” maar dat even terzijde. We gaan verder in onze tour en bijna elk uitkijkpunt vraagt om een tussenstop, om een wandeling te maken of ergens iets te eten. Nou laten we het tweede dan maar als eerste  doen. We zien een klein restaurant met een buitenterras waar ze Lobster (kreeft) op de menu kaart hebben. Gelukkig ben ik weer zover opgeknapt dat ik het wel aandurf. Dus zitten we rond 14.00 in de zon en uitzicht op de zee heerlijk te lunchen met kreeft.

Om gezond af te sluiten lopen we daarna nog een mooie trail door het bos naar een waterval. We komen hierbij  onderweg ook nog wildlife tegen, alleen ik weet niet of deze telt voor het lijstje, het zijn namelijk skeletresten  We zien een stuk rug met ribben van een voor ons een onduidelijk beest. Volgens Peter zijn het resten van een moose, mij lijkt dat de skeletresten daar veel te klein voor zijn. Voor de lezers: wie het weet mag het zeggen). 

(Er is hier trouwens voor iedereen wat wils , er zijn ontzettende veel wandelpaden van verschillende lengtes en moeilijkheidsgraden. Mijn voorkeur gaat meestal naar wat kortere trails, en is altijd een onderhandelingspunt tussen ons twee 😊.

We eindigen de dag aan de oostkant van Cape Breton. We overnachten op Campground Broad Cove, dat nog net in het park zelf ligt. Volledig zelf-support, want alles zat vol aan plaatsen met water en elektriciteit. Maar met een camper is dat geen probleem. Vanavond gaan we in de herkansing met het thema barbecueën. Ja ja laten we er nu wel over nagedacht hebben om het vlees netjes vooraf uit de vriezer te halen..     

Vrijdag 29 juli Truro - Cheticamp (Cape Breton Highlands National Park)

 

We worden in Brookfield wakker door het tikken van de regen op onze camper. Van het tijdsverschil hebben we geen last meer en zitten hierdoor al aardig in het tijdsritme van de Canadezen. Tijdens het ontbijt maken we de plannen voor vandaag. We zouden (in plaats van gisteren) naar het Victoria Park gaan in Truro, maar omdat  het flink regent en ik ook nog niet helemaal fit ben besluiten we dit niet te doen en onze reis te vervolgen naar Cape Breton Highlands National Park. Dit ligt in het uiterst noordelijke puntje van Nova Scotia. De weg er naartoe is mooi (ondanks de regen) we ruilen halverwege de route de Highway in voor binnenwegen en genieten van de omgeving. Eind van de middag komen we aan in Cheticamp. We hebben een campingplaats gereserveerd in het park zelf, we staan hier midden in de bossen. Het is inmiddels droog, dus nadat alles is aangesloten in de camper, hup de stoelen naar buiten en wijnen. Over het menu in de avond was nog niet nagedacht maar een lekker stuk vlees op de barbecue is altijd goed. We mogen ook een vuurtje stoken dus Peter is helemaal in zijn element.. Dus het hout wordt gesprokkeld en de barbecue gaat aan. Op een gegeven moment krijg ik het sein dat het vlees erop kan.

Ojee er ontbreekt een kleinheid in onze planning. et vlees ligt nog in de vriezer. Hebben wij weer als niet gediplomeerde keukenprins & -prinses. Na wat overleg (lees gekibbel wie dit nou uit de vriezer had moeten halen)  gaan we over op plan B want we hebben wel verse zalm in de koelkast liggen. De zalm gaat in een aluminium bakje, bosuitje erover, wat kruiden en een stukje citroen erbij en het probleem lijkt opgelost. Ik sta nu alleen nog voor de moeilijke keuze welke verse salade we erbij gaan eten. Gelukkig staan er meerdere in de koelkast en allemaal klaar voor gebruik en is het  alleen even een kwestie van leuk op de borden modelleren, nou laat ik daar nu heel goed in zijn en veel ervaring mee hebben!  

Donderdag 28 juli Sandy Cove -Truro

 

Vandaag verlaten we Sandy Cove en vervolgen we onze route naar Truro, Dit is ongeveer drie uur tijden. Onderweg lunchen we ergens en bij aankomst in Truro zouden we daar  het Victoria Park park gaan bezoeken. Echter loopt deze dag iets anders en is de lunch waarschijnlijk verkeerd gevallen. Details zal ik jullie besparen maar houdt het maar op de bekende maagdarm problemen  in de meest uitgebreide zin. Niets waard en bij aankomst op de camping gelijk mijn bed in gedoken. Echt balen maar gelukkig zit er ruimte in onze route waardoor we hopelijk het park morgen kunnen bezoeken .. Kort verslag dus deze keer. 

Woensdag 27 juli Sandy Cove - Long Island

 

Vandaag een dag waarin we geen vaste lijnen hadden wat we zouden gaan ondernemen. De dag de dag laten zijn is ook lekker in je vakantie, maar natuurlijk maken we wel plannen.

Eigenlijk zaten we nog zo vol van onze walvistocht van gisteren dat we besluiten deze vandaag nog een keer te ondernemen.  We bellen de walvis company op om te reserveren maar daar krijgen we te horen dat ze helemaal vol zitten. He jammer. We proberen rondom nog een aantal andere bedrijven maar niemand had plaats. Dat is dus gelijk een tip voor onze webloglezers die ook zo iets willen gaan ondernemen, Ga er niet altijd vanuit dat er plaats is, zeker in het hoogseizoen. Gelukkig hebben we later in onze reis de walvistochten ook al in reservering staan dus komen we nog wel aan onze trekken.

We besluiten met de camper over te varen naar Long Island en daar een natuurwonder te gaan bekijken in combinatie met een trial lopen. Voor mij wel een dingetje om met onze camper op zo'n kleine veerboot te rijden. ik ben nog niet echt gewend aan de grootte en zie dan weer allerlei (figuurlijke) beren onderweg. Gelukkig is manlief wat nuchterder en rijdt hij de camper vlekkeloos op veerboot op. Nou ja vlekkeloos , er staat iemand druk te zwaaien naar ons en het blijkt dat Peter het luik van de camper niet had gesloten en we al die tijd er mee open had gereden. Bij hellingen schuurde het luik langs het wegdek. De eerste beschadiging is dus een feit.

Op Long Island rijden we naar de Balancing Rock. Dit is een enorm smal verticale rots die maar liefst 9 meter hoog is en daar balanceert op de kliffen. Om dit natuurschoon te bewonderen loop je een trail van ongeveer 1,5 uur (heen en terug) De wandeling is mooi door de bossen en het weer is heerlijk.

De landtong van Nova Scotia waar we nu zijn, kent overigens verder weinig toerisme wat betreft restaurantjes enz.. Het is sowieso al een uitdaging om iets van een winkel te vinden. Gelukkig hadden we de eerste dag al veel boodschappen gedaan en kunnen we  mede door een aankoop van barbecue deze vandaag voor het eerst uitproberen. Heerlijk gegeten, en we geniet daarna vanaf de camping  van de ondergaande zon die we langzaam de zee in zien zakken.